تأثیر اسید جیبرلیک بر برخی ویژگی‌های مورفوفیزیولوژیکی دو رقم گل سفید و زرد (Alba and Apollo) گل میمون (Antirrhinum majus)

به‌منظور بررسی تأثیر اسید جیبرلیک (0، 100، 200 و 400 میلی‌گرم بر لیتر) بر ویژگی‌های کمی و کیفی دو رقم گل میمون (Antirrhinum majus) آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. دانهال‌ها 50 روز پس از کشت بذر (در مرحلة 6 تا 8 برگ حقیقی) تحت تیمار سطوح مختلف اسید جیبرلیک (به‌صورت محلول‌پاشی برگی) قرار گرفتند. نتایج به‌دست‌آمده از آزمایش نشان داد، افزایش غلظت اسید جیبرلیک به‌طور معنی‌داری موجب افزایش صفات مورد بررسی شد. بیشترین شمار، طول و قطر شاخة گل‌دهنده، طول گل‌آذین، شمار گلچه، شمار برگ، ماندگاری گل و همچنین وزن تر اندام‌های هوایی از اثر متقابل غلظت 400 و 200 میلی‌گرم در لیتر اسید جیبرلیک و رقم زرد (Apollo) و پس از آن رقم سفید (Alba) به دست آمد. در بین غلظت‌های مختلف اسید جیبرلیک بیشترین قطر گلچه، سطح برگ، سبزینه (کلروفیل)‌های a، b و کل و همچنین وزن خشک اندام‌های هوایی مربوط به تیمار 400 میلی‌گرم در لیتر و کمترین میزان مربوط به شاهد بود. سطح برگ و وزن خشک اندام‌های هوایی در رقم زرد (Apollo) بالاتر از رقم سفید (Alba) بود.